Vervolg Dag 1

Toch nog één minuut eerder geland dan gepland. Wel veel turbulentie gehad onderweg en bij de landing.
In Miami snel door de douane en de koffers ophalen. We mochten bij de immigrations voor US citizens, want mensen met kinderen wilden ze niet te lang in de lange, warme rij hebben staan.
Toen de huurauto ophalen. De balie van Alamo op het vliegveld is gesloten. We gingen met een transferbusje naar een hele grote parkeergarage waar alle verhuurbedrijven in zitten.
Bij de balie van Alamo stond wel een hele lange rij, maar we waren toch best wel snel aan de beurt. De medewerker achter de balie vond de midsize SUV die we gehuurd hadden natuurlijk veel te klein voor ons. We konden, tegen betaling, een grotere auto krijgen. Dit hebben we, als een echte “deeker” geweigerd. Wel hebben we de road assistance en een sunpass voor de tolpoortjes genomen.
In de garage konden we uit een stuk of 10 auto´s kiezen. Voornamelijk Jeep´s en Toyota RAV4´s. Helemaal aan het eind van de rij stond een Kia Sorento een beetje afgezonderd op ons te wachten. Volgens ons is deze wel een beetje groter dan die andere auto´s, maar hij stond in onze rij. Dus die is het geworden. De medewerker bij de uitgang keek ook een beetje verbaasd, maar hij liet ons er toch mee wegrijden.
Bram, onze TomTom, liet ons de eerste paar straten een beetje aanploeteren, maar besloot toen om ons toch maar te gaan helpen ons hotel “The Dorchester” in Miami Beach op te zoeken. Na ongeveer 20 minuten waren we bij het hotel. Een prima hotel voor weinig op een toplocatie. Kamers zijn ruim, netjes en schoon. Voor onze 2 nachtjes meer dan voldoende.
Vanavond gegeten bij een pizzeria op Lincoln Road. We hebben met z’n 3en één pizza opgegeten.
Dani en Hinny zijn nog even gaan zwemmen in het hotelzwembad en ik heb alvast het eerste deel van de weblog online gezet en het vervolg getyped. Toen viel de internetverbinding (van de buren) weg en was de tekst ook weg. Kon ik weer opnieuw dit verhaaltje typen. Ik ga het nu iedere keer eerst in word doen en dan wel kopiëren en plakken, ben ik in ieder geval m’n tekst niet kwijt als de verbinding wegvalt.
Het is inmiddels 21.00 uur en Dani valt als een blok in slaap ondanks het verkeerslawaai, want we zitten aan de straatkant.
Morgen gaan we Miami bezichtigen, alleen we zijn er nog niet uit wat we precies gaan doen.