Als we bij het ontbijt komen is het erg druk. Heel veel mensen nemen het mee naar de kamer. Dat doen wij ook. We gaan lekker op ons balkon, in de schaduw ons ontbijtje opeten. Het is vrij standaard, maar smaakt prima.
Om 10 uur rijden we naar Shipwreck Island Waterpark. Het park gaat pas om half 11 open, maar om een tafel met parasol te bemachtigen moet je er op tijd bij zijn. We hebben uiteindelijk een mooi plekje bij het golfslagbad. Dani krijgt een paars armbandje om. Dat is speciaal voor autisten. Dan letten de lifeguards extra op. Is voor ons ook geruststellend en kan Dani ook alleen in de Lazy River. Dat vind hij het leukst. Hinny en Dani doen eerst alle glijbanen, maar de rest van de middag wil Dani alleen maar meer in de Lazy River.
Voor mij een lekker relaxed dagje. Ik ga een paar rondjes mee in de Lazy River, maar de rest van de dag lig ik lekker in de schaduw te lezen.
Om 4 uur rijden we weer terug naar het hotel. Als ik de auto uit zet brand er een lampje. Ik zie het wel, maar denk hier verder niet bij na. We gaan naar onze kamer en doen de vuile was nog even in de wasmachine. Hebben we de rest van de vakantie weer genoeg schone kleren.
Als we om half 7 naar de Longhorn willen rijden om te gaan eten vertel ik Hinny van het lampje op het dashboard. Het blijkt het lampje voor een motorstoring te zijn. We bellen meteen met Alamo (autoverhuurbedrijf) wat we hier mee moeten. Na diverse dames aan de lijn te hebben gehad weten ze ons te vertellen dat een oranje lampje nog niet zo erg is. Rood en/of knipperen dan mag je niet meer rijden. Volgens Google is de dichtstbijzijnde Alamo locatie 24 km verder bij het vliegveld van Panama City. Ik stel voor om de auto daar om te ruilen. De dame van Alamo kijkt even of er een locatie dichterbij is, maar de verbinding valt weg dus daar komen we niet verder mee. We besluiten dan zelf maar om naar het vliegveld te rijden nu het nog licht is. We halen snel de auto leeg en hopen maar dat het lampje de komende 24 km niet rood wordt of gaat knipperen. Net voor het vliegveld tanken we de auto nog even af. We moeten het nl. met een volle tank inleveren. Doen we dat niet dan betalen we de hoofdprijs voor de benzine.
Gelukkig red de auto het tot het vliegveld. Het is een klein vliegveld en je moet de auto buiten neerzetten en dan bij de balie binnen in de vertrekhal je sleutels afgeven. We leggen de situatie uit aan de dame achter de balie. We zeggen dat we gebeld hebben en dat we de auto hier om konden ruilen. Ze moet eerst met haar manager bellen. We krijgen de indruk dat ze eigenlijk geen auto voor ons heeft. Maar na een half uurtje wachten hebben ze een Jeep Compass voor ons gevonden. Wel jammer dat we nu onze grote auto kwijt zijn. We hadden een Midsize SUV gehuurd, maar een SUV gekregen. Nu krijgen we echter een Midsize SUV mee. De Dodge Journey was een mooie luxe auto met veel extra's. De Jeep Compass is gewoon standaard. We moeten er eerst even weer aan wennen na 4.150 km in de Dodge te hebben gereden. Je raakt gauw aan de luxe gewend.
De Jeep heeft nummerplaten uit Georgia. Dat vind Dani dan wel weer leuk.
Al met al zijn we 2 uur zoet geweest met het omruilen van de auto en zitten we pas om half 10 te eten bij Longhorn. Het smaakt prima, maar het is voor ons wel een beetje erg laat om te eten.
Morgenochtend gaan we onderweg ontbijten. Het is veel te druk in het hotel en het is zonde van onze tijd om een half uur in de rij te moeten staan voor een paar broodjes. We hebben een rit van ongeveer 500 km voor de boeg. Het eindpunt morgen is Lecanto. Dit is de laatste lange rit. Daarna hebben we nog 2 kleine stukjes te gaan.
Ik kan me goed voorstellen dat je niet met een knipperend lampje gaat blijven rijden maar wel balen dat het omruilen dan zoveel tijd in beslag neemt.
BeantwoordenVerwijderenVerder een zalig relaxte dag ;)